Απόφαση ΕΔΔΑ: BĂRBULESCU v. ROMANIA, 2017

Το Δικαστήριο όρισε μια σειρά κριτηρίων που πρέπει να πληρούνται όσον αφορά τα μέτρα που στοχεύουν στην επιτήρηση της αλληλογραφίας και των επικοινωνιών των εργαζομένων στον χώρο εργασίας τους, ώστε να μην παραβιάζεται το άρθρο 8. Στο πλαίσιο αυτό, οι εθνικές αρχές που εξετάζουν τέτοια ζητήματα πρέπει να απαντούν στα ακόλουθα ερωτήματα: ενημερώθηκε ο εργαζόμενος για το ενδεχόμενο να λάβει ο εργοδότης μέτρα για την παρακολούθησή του, καθώς και για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων; Ποια ήταν η έκταση της παρακολούθησης από τον εργοδότη και ο βαθμός εισβολής στην ιδιωτική ζωή του εργαζόμενου; Παρείχε ο εργοδότης νόμιμους λόγους για να δικαιολογήσει την παρακολούθηση των επικοινωνιών του εργαζομένου; Θα ήταν δυνατό να υλοποιηθεί ένα λιγότερο επεμβατικό σύστημα παρακολούθησης; Ποιες ήταν οι συνέπειες για τον εργαζόμενο; Είχαν παρασχεθεί στον εργαζόμενο επαρκείς εγγυήσεις, ειδικά όταν οι ενέργειες παρακολούθησης του εργοδότη ήταν παρεμβατικού χαρακτήρα; Και τέλος, οι εγχώριες αρχές θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι ένας υπάλληλος που βρέθηκε υπό παρακολούθηση έχει πρόσβαση σε ένδικο μέσο ενώπιον δικαστικού οργάνου αρμόδιου να καθορίσει, τουλάχιστον επί της ουσίας, πώς τηρήθηκαν τα κριτήρια που περιγράφονται παραπάνω και εάν τα επίμαχα μέτρα ήταν νόμιμα.

Διαθέσιμες γλώσσες στη βιβλιοθήκη: en

Σύνδεσμος ιστού αρχικής πηγής:
https://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-177082

Ημερομηνία τελευταίου ελέγχου/μεταφόρτωσης: 7/7/2023