Το Δικαστήριο επαναλαμβάνει ότι η επιλογή των μέσων που υπολογίζονται για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ στον τομέα των σχέσεων των ατόμων μεταξύ τους είναι καταρχήν θέμα που εμπίπτει στο περιθώριο εκτίμησης των Συμβαλλόμενων Κρατών. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι πρέπει να παραχωρηθεί στα συμβαλλόμενα κράτη ένα ευρύ περιθώριο εκτίμησης για την αξιολόγηση της ανάγκης θέσπισης νομικού πλαισίου που θα διέπει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας εργοδότης μπορεί να ρυθμίζει ηλεκτρονικές ή άλλες επικοινωνίες μη επαγγελματικής φύσης από τους υπαλλήλους του στον χώρο εργασίας. Ωστόσο, η διακριτική ευχέρεια που διαθέτουν τα κράτη σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να είναι απεριόριστη. Οι εγχώριες αρχές θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι η θέσπιση από τον εργοδότη μέτρων για την παρακολούθηση της αλληλογραφίας και άλλων επικοινωνιών, ανεξάρτητα από την έκταση και τη διάρκεια των μέτρων αυτών, συνοδεύεται από επαρκείς διασφαλίσεις και εγγυήσεις για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
|
||
Σύνδεσμος ιστού αρχικής πηγής: |
||
https://hudoc.echr.coe.int/fre?i=001-177082 |